archeo [1154]
armie i żołnierze [4036]
biografie i wspomnienia [9515]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1373]
deser [2385]
dla dzieci [1080]
fakty, domysły, interpretacje [1999]
fortyfikacje i podziemia [516]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2130]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1532]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1418]
ludzie, czasy, obyczaje [7516]
machiny wojenne [2198]
mity i religie [1913]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2437]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6350]
polityka i ideologia [4526]
Polska po wojnie [2777]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2081]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [494]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4677]
zamki, dwory, pałace [531]
Ziemia Obiecana [920]

Trudno w kilku zdaniach przedstawić tę wielowymiarową i jednocześnie nietuzinkową postać. Baron Hugo von Wattmann należał do elity gospodarczej i politycznej Galicji, a po 1918 r. – województwa lwowskiego w odrodzonej Polsce. Na początku lat dwudziestych XX w. zajmował 70. miejsce wśród największych właścicieli ziemskich II RP, a w powiecie cieszanowskim (od 1923 r. lubaczowskim) był największym właścicielem ziemskim. W latach trzydziestych XX w. dobra Ruda Różaniecka obejmowały łącznie około 10 000 ha, w tym 8500 ha lasów, 1200 ha użytków rolnych i 300 ha stawów. Hugo von Wattmann został dobrze przygotowany do gospodarowania tak rozległym majątkiem – studiował rolnictwo w Bonn, Lipsku i Wiedniu. Z ogromnym zamiłowaniem i zaangażowaniem zarządzał swoimi dobrami oraz przedsiębiorstwami, które wyróżniały się nowoczesnością i rentownością. Posiadał: mleczarnię i serownię, nowoczesny tartak parowy, destylarnię drewna, elektrownię (Ruda Różaniecka); dwie gorzelnie (Ruda Różaniecka, Niemstów); browar (Dzików Stary); duży młyn parowy (Sokal). Był największym pracodawcą w powiecie. Uchodził za najbardziej konsekwentnego zwolennika przemiennej gospodarki rolno-stawowej. Specjalizował się także w hodowli ryb, a szczególnie pstrągów i karpi. Działał we władzach samorządowych oraz w towarzystwach gospodarczych i rolniczych. Publikował artykuły, w których dzielił się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z zakresu rolnictwa. Był hodowcą koni, miłośnikiem jazdy konnej, zapalonym myśliwym, ale też automobilistą. Posiadał pałac w Rudzie Różanieckiej i nieruchomości w Wiedniu. Czuł się Niemcem (Austriakiem), ale był lojalnym obywatelem II RP. Jego córki poślubiły Polaków, a w czasie II wojny światowej odmówiły podpisania volkslisty. Po wojnie jego majątek został znacjonalizowany, a niektóre z przedsiębiorstw czy przedsięwzięć funkcjonują do dzisiaj (np.: tartak, gospodarstwa rybackie, lasy – Nadleśnictwa Narol i Oleszyce, pałac – DPS).

- Janusz Grechuta, Justyna Grechuta

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: