Korespondencja 1939-1956
Instytut Badań Literackich PANRok wydania: 2024
Seria: Archiwum Kobiet
ISBN: 978-83-67957-57-1
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Ilość stron: 130
Wymiary: 140 x 210
Dostępność: Na półce
47.00 zł
Edycja prezentuje korespondencję niskopiśmiennej Józefy Grabowskiej i wysokopiśmiennej Kazimiery Iłłakowiczówny. Kolekcja ta jest częścią spuścizny Kazimiery Iłłakowiczówny w Bibliotece Kórnickiej PAN. Osiemnaście śladów korespondencyjnych, w tym listów i pocztówek od Józefy Grabowskiej znajduje się pod sygnaturą BK 12077. Dwanaście listów Iłłakowiczówny do Grabowskiej znajduje się pod sygnaturą BK 12054. Zachowane ślady stanowią część korespondencji. Edycja ma charakter z konieczności cząstkowy, obejmuje wszystkie znajdujące się w archiwum listy i kopie maszynopisów. Aby ukazać dynamikę korespondencji osoby wysoko- oraz niskopiśmiennej, dodano do edycji wydrukowany w piśmie wiersz-ogłoszenie Do mojej Grabosi z „Życia Warszawy”. Listy i karty Grabowskiej pisane są przez różne osoby o różnym stopniu piśmienności. Aby ukazać ich charakter, zachowano oryginalną ortografię i interpunkcję, a także podział na linijki, który ma uwydatnić sposób kompozycji tekstu na stronie, w tym podział wyrazów. Z Noty edytorskiej dr hab. Lucyny Marzec
Józefa Grabowska zmarła w przytułku dla starców prowadzonym przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy Świętego Wincentego a Paulo przy ulicy Radnej 14 w Warszawie jesienią 1958 roku, Kazimiera Iłłakowiczówna niemal trzydzieści lat później w sublokatorskim pokoju na poznańskich Jeżycach. Najbliższą ulicę równoległą do Radnej, Lipową, całkowicie zburzoną podczas powstania warszawskiego, obie kobiety przemierzyły wielokrotnie. W 1937 roku do oryginalnej architektonicznie, bogato zdobionej kamienicy pod numerem 4 wprowadziła się poetka. Iłłakowiczównie już od kilku lat służyła Józefa Grabowska, zatrudniona najpierw na godziny, czyli jako posługaczka, gdy Iłła mieszkała w wynajmowanych pokojach, potem w pełnym wymiarze jako służąca do wszystkiego. Iłłakowiczówna nazywała ją Grabosią i konsekwentnie gosposią, nie służącą. Ze Wstępu dr hab. Lucyny Marzec
Józefa Grabowska zmarła w przytułku dla starców prowadzonym przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy Świętego Wincentego a Paulo przy ulicy Radnej 14 w Warszawie jesienią 1958 roku, Kazimiera Iłłakowiczówna niemal trzydzieści lat później w sublokatorskim pokoju na poznańskich Jeżycach. Najbliższą ulicę równoległą do Radnej, Lipową, całkowicie zburzoną podczas powstania warszawskiego, obie kobiety przemierzyły wielokrotnie. W 1937 roku do oryginalnej architektonicznie, bogato zdobionej kamienicy pod numerem 4 wprowadziła się poetka. Iłłakowiczównie już od kilku lat służyła Józefa Grabowska, zatrudniona najpierw na godziny, czyli jako posługaczka, gdy Iłła mieszkała w wynajmowanych pokojach, potem w pełnym wymiarze jako służąca do wszystkiego. Iłłakowiczówna nazywała ją Grabosią i konsekwentnie gosposią, nie służącą. Ze Wstępu dr hab. Lucyny Marzec
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
