Kuchnia Jarska
GajRok wydania: 2024
ISBN: 978-83-63537-83-8
Oprawa: twarda
Ilość stron: 322
Wymiary: 215 x 155
Dostępność: Na półce
63.00 zł
powrót
Kuchnia Jarska autorstwa Jana Kazimierza Czarnoty to wydany w 1909 roku zbiór przepisów na potrawy kuchni roślinnej, wegetariańskiej (z małymi wyjątkami, gdyż w niektórych recepturach autor dopuścił wykorzystanie raków i ryb). Jan Kazimierz Czarnota był gastronomem. Pracował m.in. w słynnej klinice dr. Stanisława Apolinarego Tarnawskiego.
Choć dr Tarnawski nie uznawał książki swojego gastronoma za oficjalną książkę kucharską swojej lecznicy, nie przeszkodziło to publikacji Czarnoty zdobyć w okresie międzywojennym bardzo dużej popularności. “Kuchnia jarska” doczekała się kilku wznowień. Jej lektura pozwala szybko dojść do wniosku, że kulinarne pomysły przedwojennego gastronoma wciąż mogą inspirować i dostarczać ciekawych receptur na codzienne posiłki.
Wobec obfitości i bogactwa bowiem recept w nim zawartych nie może ostać się przede wszystkiem główny, a tak często przeciw kuchni jarskiej podnoszony, zarzut jednostajności i zbytniej prostoty. Książka p. Czarnoty dowiodła właśnie, że wikt jarski dopuszcza nader urozmaicone kombinacye i zestawienia, a obchodząc się doskonale bez potraw mięsnych może pod względem wybredności i smakowitości dań śmiało iść w zawody z najbardziej wystawnemi biesiadami „mięsożerców”. To sprawiło, że z receptury „Kuchni jarskiej” korzystają nie tylko zaprzysięgli jarosze, ale i liczni spośród zwykłych śmiertelników smakosze, a zwolennicy kuchni zdrowej i pożywnej. W ten sposób książka niniejsza przyczynia się ze swej strony do ożywienia propagandy jarskiej – pisał o niej pierwotny wydawca.
Sam autor zaś podsumował, we właściwym sobie stylu: Jest to praca oryginalna, w której mieszczą się wypróbowane własną długoletnią praktyką i doświadczeniem, wyłącznie zdrowotne przepisy. Komu zależy na własnem zdrowiu, niech odrzuci wszelkie szwabskie recepty, a z całem zaufaniem warzyw według jarskiej kuchni.
W reedycji zachowujemy oryginalny język i naturalną konstrukcję przepisów zaprezentowaną w wydaniu pierwotnym. Dodajemy jednak słowniczek trudniejszych pojęć i wyróżniamy składniki potrzebne do przyrządzenia danej receptury, tak aby z przepisów korzystało się łatwiej.
Choć dr Tarnawski nie uznawał książki swojego gastronoma za oficjalną książkę kucharską swojej lecznicy, nie przeszkodziło to publikacji Czarnoty zdobyć w okresie międzywojennym bardzo dużej popularności. “Kuchnia jarska” doczekała się kilku wznowień. Jej lektura pozwala szybko dojść do wniosku, że kulinarne pomysły przedwojennego gastronoma wciąż mogą inspirować i dostarczać ciekawych receptur na codzienne posiłki.
Wobec obfitości i bogactwa bowiem recept w nim zawartych nie może ostać się przede wszystkiem główny, a tak często przeciw kuchni jarskiej podnoszony, zarzut jednostajności i zbytniej prostoty. Książka p. Czarnoty dowiodła właśnie, że wikt jarski dopuszcza nader urozmaicone kombinacye i zestawienia, a obchodząc się doskonale bez potraw mięsnych może pod względem wybredności i smakowitości dań śmiało iść w zawody z najbardziej wystawnemi biesiadami „mięsożerców”. To sprawiło, że z receptury „Kuchni jarskiej” korzystają nie tylko zaprzysięgli jarosze, ale i liczni spośród zwykłych śmiertelników smakosze, a zwolennicy kuchni zdrowej i pożywnej. W ten sposób książka niniejsza przyczynia się ze swej strony do ożywienia propagandy jarskiej – pisał o niej pierwotny wydawca.
Sam autor zaś podsumował, we właściwym sobie stylu: Jest to praca oryginalna, w której mieszczą się wypróbowane własną długoletnią praktyką i doświadczeniem, wyłącznie zdrowotne przepisy. Komu zależy na własnem zdrowiu, niech odrzuci wszelkie szwabskie recepty, a z całem zaufaniem warzyw według jarskiej kuchni.
W reedycji zachowujemy oryginalny język i naturalną konstrukcję przepisów zaprezentowaną w wydaniu pierwotnym. Dodajemy jednak słowniczek trudniejszych pojęć i wyróżniamy składniki potrzebne do przyrządzenia danej receptury, tak aby z przepisów korzystało się łatwiej.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• In facie Ecclesiae
• SGO Narew i GO Grodno w wojnie obronnej 1939 r.
• Przebicie ze Starówki 1944
• Święty Antoni czczony w Radecznicy
• Reguła zrzeszenia i inne teksty prawne z Qumran
• Ziemianie naukowcy
• Odkrywca 9/10 (304) 2024
• Rola Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków
• Dziewczyny z Powstania
• Na chłopski rozum
• SGO Narew i GO Grodno w wojnie obronnej 1939 r.
• Przebicie ze Starówki 1944
• Święty Antoni czczony w Radecznicy
• Reguła zrzeszenia i inne teksty prawne z Qumran
• Ziemianie naukowcy
• Odkrywca 9/10 (304) 2024
• Rola Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków
• Dziewczyny z Powstania
• Na chłopski rozum
