archeo [1155]
armie i żołnierze [4038]
biografie i wspomnienia [9547]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2009]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1539]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1916]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2083]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4688]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [923]

Książka opisuje związki pomiędzy francuskim ministerstwem spraw zagranicznych a jego prasowym organem „Gazette de France” w okresie pierwszego rozbioru Polski. Przedmiotem porównania jest korespondencja francuskich dyplomatów w Warszawie oraz artykuły francuskiego czasopisma opisujące przygotowania i przebieg sejmu, który w latach 1773-1775 zatwierdził pod przymusem traktaty rozbiorowe oraz dokonał znaczącej reformy polskiego ustroju, powołując do życia kosztem prerogatyw królewskich Radę Nieustającą. Pozwoliło to określić stan wiedzy francuskiej dyplomacji o wydarzeniach w Polsce oraz stwierdzić, w jakim zakresie udostępniła ją szerszej publiczności. W wyniku porównań z inspirowanym przez królewski Gabinet „Courier du Bas-Rhin” ukazano wysiłek propagandowy Stanisława Augusta, któremu udało się również na łamach „Gazette de France” zamieszczać teksty przedstawiającego racje jego polityki. Działania propagandy króla były częścią jego zabiegów o zbliżenie z Francją, popierającą dotąd jego wrogów – konfederatów barskich. Zbliżenie to, jak się zdaje, służyć miało wzmocnieniu pozycji Polski i jej władcy wobec Rosji. Za ministerstwa diuka d’Aiguillon działania te padały w Wersalu na podatny grunt. Z chwilą jednak śmierci Ludwika XV i objęcia resortu spraw zagranicznych przez hrabiego de Vergennes (lipiec 1774), Francja uznała Polskę za sferę wyłącznych wpływów Rosji, porzucając tym samym zadawnioną tradycję utrzymywania w Rzeczypospolitej własnych. Z punktu widzenia propagandy Stanisława Augusta oznaczało to zamknięcie możliwości publikacji własnego stanowiska w „Gazette de France” i konieczność skupienia się na inspiracji międzynarodowej prasy z Holandii i Północnych Niemiec, w nadziei na zmianę stanowiska Wersalu pod naciskiem kształtowanej tą drogą francuskiej opinii publicznej. Sprzyjał temu wzrost jej znaczenia w latach poprzedzających Rewolucję Francuską.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: