archeo [1155]
armie i żołnierze [4038]
biografie i wspomnienia [9547]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2009]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1539]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1916]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2083]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4688]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [923]

"Oto niezwykłe wspomnienia Swietlany Mielnik, germanistki, która, przepracowawszy 50 z górą lat na kijowskim Uniwersytecie im Szewczenki w Kijowie, w wieku 78 lat, opuściła rodzinny kraj, by osiąść w Polsce - ojczyźnie swoich przodków ze strony ojca. Wydarzenia, sytuacje, które opowiedziała, miały miejsce naprawdę. Była ich uczestnikiem, naocznym świadkiem albo słyszała o nich od najbliższych. Jest to opowieść o latach stalinowskich represji , o głodzie na Ukrainie, o młodzieńczej miłości w trudnych czasach i o wszechobecnym strachu przed prześladowaniami, o zdradzie i niegodziwości ludzkiej, ale i o studiach uwieńczonych tytułem docenta. Niełatwo żyje się w takich warunkach, a jednak Swietlanie Mielnik udało się zachować nadzwyczajną życzliwość do bliźnich. Zaprzyjaźniony z Autorką wnuk Henryka Sienkiewicza, etnograf i badacz dziejów rodzinnych – Juliusz Sienkiewicz tak oto poleca tę lekturę:
„ Jej wspomnienia są dla polskiego czytelnika bezcenne. Relacje z otchłani gułagów są w Polsce dość znane. Natomiast zwykłe życie obywateli sowieckich jest nam obce. Wspomnienia pani Swietlany są porażające... Dla normalnych ludzi była to jedna wielka cela więzienna, gdzie nie wiadomo kto szpicel, a kto prześladowany. Ludzie żyli sparaliżowani strachem, a przy tym świadomi bezczelnego kłamstwa władz, artykułowanego bolszewicką nowomową.
Jest jeszcze inny aspekt tych wspomnień... Nie ma w nich śladu uraz, jadu, a przecież z podłością ludzką w tym nieludzkim kraju często się spotykała... Lektura jej wspomnień była dla mnie prawdziwa ucztą duchową”."

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: