archeo [1155]
armie i żołnierze [4038]
biografie i wspomnienia [9547]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2009]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1539]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1916]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2083]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4688]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [923]

Przedmiotem pracy jest analiza znanej od dawna w literaturze zagadnienia, choć dotychczas niebadanej, pochodzącej z drugiej połowy XV w. postylli kaznodziejskiej przypisywanej w starszej historiografii za Aleksandrem Brücknerem Piotrowi z Miłosławia i identyfikowanej z jego imieniem, ukazana na możliwie szerokim tle porównawczym rodzimego i europejskiego kaznodziejstwa z epoki. Autor używa w pracy takiej identyfikacji jako terminu technicznego dla wyodrębnienia analizowanej postylli spośród innych kolekcji kaznodziejskich. Kwestia jej autorstwa w świetle nowszych stanowisk jest bardziej skomplikowana i stawia wiele pytań. Wybór tej kolekcji "Sermones dominicales et festivales" nie był przypadkowy. To bowiem jedna z najpopularniejszych polskich kolekcji kaznodziejskich powstałych w czasach późnego średniowiecza. Reprezentuje ona nurt kaznodziejstwa popularnego, o wyjątkowych wartościach poznawczych. Stanowi cenne źródło do dziejów kultury, życia religijnego i mentalności, w czym historyk odnajduje łatwiej swoją powinność i zainteresowania. Zasadniczym przesłaniem pracy jest próba analizy samej treści kazań jako przekazu nauczania w perspektywie roku liturgicznego i w wybranych zakresach tematycznych, które dominują i są odzwierciedleniem średniowiecznych założeń ewangelizacyjnych formułowanych w programie podręczników kaznodziejskich. Autor próbuje więc odpowiedzieć na najbardziej proste pytania, o czym mógł głosić kazanie średniowieczny predykant-moralizator, tłumacz świata w ogólności. Zakłada to również wydobycie najbardziej wyrazistych rysów pobożności polskiego średniowiecza oraz elementów sztuki kaznodziejskiej, sposobów i narzędzi retorycznego przekonywania do postulowanych postaw i zachowań. Kaznodziejstwo to wszak narzędzie zbiorowej komunikacji i przekazywania myśli, wyobrażeń i idei, o największym zasięgu społecznym, w świecie zdominowanym przez illiteratos. Kazanie jako medium daje przekaz dydaktyczny. To zatem studium przekazu, pojęcia używanego w sensie teorii informacji. Oprócz oczywistej wykładni dogmatycznej, w kazaniu dominuje dyskurs moralizatorski, uwikłany w konteksty obyczajowe, społeczne i - szerszej - kulturowe. Praca składa się z sześciu części. Pierwsza jest analizą warsztatu kaznodziei, czyli jego przygotowania intelektualnego oraz retorycznego. Dalsze przedstawiają wybraną problematykę treści samych kazań: prawdy wiary - Eucharystia oraz wizje zaświatowe, następnie pobożne budowanie w czasie dwóch najważniejszych świąt dorocznych, konteksty społeczne, w tym etyka małżeńska i dziecinna, wizje społeczne i moralne oceny i wreszcie stosunek kaznodziei do kultury popularnej, sfery przesądów i zabobonów. Całość pracy kończą dwa rozdziały, które ukazują postulowany przez kaznodzieję wzorzec zachowań oraz odrzucany antywzorzec chrześcijanina.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: