Kategoria
armie i żołnierze , rycerze i zakonnicy
Okres historyczny średniowiecze , wiek XVI - XVIII
Okres historyczny średniowiecze , wiek XVI - XVIII
Polskie łucznictwo i kusznictwo konne w X-XVIII wieku
InforteditionsRok wydania: 2020
Seria: wojownicy
ISBN: 978-83-65982-53-7
Oprawa: miękka
Ilość stron: 96
Wymiary: 165 x 235
Dostępność: Dostępna za 3-5 dni
25.00 zł
Książka jest odpowiedzią na wiele pytań, które od dawna padają w temacie łucznictwa polskiego. Jej relatywnie małe rozmiary są wynikiem tego, że dotyczy ona wyłącznie kwestii pomijanych w literaturze przedmiotu – zwłaszcza chodzi o wnioski, nasuwające się w wyniku analizy znalezisk i źródeł. Przedstawiono tu historię polskiego łucznictwa konnego, istniejącego po XVIII wiek. Zarówno polskie łucznictwo piesze, konne, jak i samo jeździectwo wyróżniało się na tle sąsiadów wschodnich i zachodnich, ukazując rodzime cechy. W celu przedstawienia rdzennych podstaw konnego łucznictwa, w książce skupiono się na jego średniowiecznej historii.
Łuki używane w Polsce należały nie tylko do północnego łuku refleksyjnego, lecz do jego odmiany typowej dla Polski i krajów bałtyckich. Od początku efektywnie z niego korzystano, używając technik naciągu innych niż na wschodzie i zachodzie, za to takich samych, jak u Bałtów i Węgrów. Łuk i jego użycie były żywym elementem w kulturze polskiej. Nawet pierwowzór śmierci Podbipięty stanowiła ostatnia walka dwóch polskich konnych łuczników, pozbawionych koni i otoczonych przez Tatarów. Użyli oni w niej tylko łuków.
Brak jednak na ten temat opracowań, które by zebrały bogaty materiał archeologiczny czy źródłowy. Wskutek tego, osoby zainteresowane tematem mają trudności ze znalezieniem odpowiedzi na tak proste pytania, jak to, jakich kołczanów używano w Polsce w średniowieczu.
Spis treści:
Wstęp /4
I. X-XII wiek /5
II. XIII wiek /29
III. XIV-XV wiek /36
IV. XVI-XVIII wiek /60
V. Techniki naciągu strzały w Polsce w X-XVIII wieku /64
Zakończenie /85
Bibliografia /88
Łuki używane w Polsce należały nie tylko do północnego łuku refleksyjnego, lecz do jego odmiany typowej dla Polski i krajów bałtyckich. Od początku efektywnie z niego korzystano, używając technik naciągu innych niż na wschodzie i zachodzie, za to takich samych, jak u Bałtów i Węgrów. Łuk i jego użycie były żywym elementem w kulturze polskiej. Nawet pierwowzór śmierci Podbipięty stanowiła ostatnia walka dwóch polskich konnych łuczników, pozbawionych koni i otoczonych przez Tatarów. Użyli oni w niej tylko łuków.
Brak jednak na ten temat opracowań, które by zebrały bogaty materiał archeologiczny czy źródłowy. Wskutek tego, osoby zainteresowane tematem mają trudności ze znalezieniem odpowiedzi na tak proste pytania, jak to, jakich kołczanów używano w Polsce w średniowieczu.
Spis treści:
Wstęp /4
I. X-XII wiek /5
II. XIII wiek /29
III. XIV-XV wiek /36
IV. XVI-XVIII wiek /60
V. Techniki naciągu strzały w Polsce w X-XVIII wieku /64
Zakończenie /85
Bibliografia /88
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Pogańska Polska
• Praga 1004
• Polski korpus inżynierów wojskowych w latach 1808-1831
• Armia bawarska 1792-1815 (2). Działania wojenne
• Pozostał po nich ślad...
• Inżynierowie
• Los dzieci zmarłych bez chrztu
• Bitwa nad rzeką Sirgune
• Pożary w miastach Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku i ich następstwa ekonomiczne, społeczne i kulturowe
• Okręty Polskiej Marynarki Wojennej Tom 9 ORP Wilk, ORP Żbik, ORP Ryś
• Praga 1004
• Polski korpus inżynierów wojskowych w latach 1808-1831
• Armia bawarska 1792-1815 (2). Działania wojenne
• Pozostał po nich ślad...
• Inżynierowie
• Los dzieci zmarłych bez chrztu
• Bitwa nad rzeką Sirgune
• Pożary w miastach Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku i ich następstwa ekonomiczne, społeczne i kulturowe
• Okręty Polskiej Marynarki Wojennej Tom 9 ORP Wilk, ORP Żbik, ORP Ryś