W boju i na paradzie
Zamek KrólewskiRok wydania: 2020
ISBN: 978-83-7022-271-0
Oprawa: miękka
Ilość stron: 224
Wymiary: 165 x 235
Dostępność: Na półce
49.30 zł
Osiem rozpraw naukowych uznanych historyków doby staropolskiej, nieznane wcześniej informacje o przezbrojeniu husarii w XVI stuleciu z jazdy lżejszej na jazdę ciężką, szczegóły wykorzystania husarii koronnej i litewskiej w walce z Moskwą, Kozakami i Szwedami na wschodzie oraz północy w wieku XVII. Książka wnosi wiele nowego w kwestii staropolskiej wojskowości.
Publikacja została nominowana do tytułu najlepszej książki historycznej 2020 roku w plebiscycie prowadzonym przez portal Historia zebrana (historiazebrana.pl).
X tom z serii „Zamek Królewski w Warszawie. Studia i materiały”.
Z recenzji
„Wokół husarii, najbardziej rozpoznawalnej polsko-litewskiej formacji wojskowej, narosło wiele mitów i legend. Na ich bazie rodzą się kolejne pseudonaukowe teorie ‒ najpopularniejsza mówi, że skrzydła husarskie miały służyć do płoszenia koni przeciwnika. W rzeczywistości mało kto zdaje sobie sprawę, że były one tylko ozdobą używana podczas parad.
Dlatego naukowych, a przy tym dobrze napisanych książek o naszej najlepszej jeździe nigdy dosyć. O husarii często pisano w różnych studiach szczegółowych, jednak od czasów monografii Jerzego Cichowskiego i Andrzej Szulczyńskiego z 1977 roku nie było całościowego ujęcia dziejów tej formacji wojskowej. Nareszcie doczekaliśmy się tego w tym roku: Zamek Królewski ‒ Muzeum w Warszawie wydał bogate, przekrojowe studium pod redakcją dwóch specjalistów z historii wojskowości staropolskiej, Tomasza Mleczka i Zbigniewa Hunderta.
Bogato ilustrowana książka jest wspólnym dziełem ośmiu wytrawnych znawców wojskowości staropolskiej, wyrosłych w warszawskim środowisku historycznym. Omawiają oni uzbrojenie, organizację i zastosowanie bojowe husarii w okresie jej świetności: od początków w pierwszej połowie XVI wieku po ostatnie sukcesy w czasach Jana III. Słusznie pominięto wiek XVIII, kiedy husaria straciła walory bojowe. W książce znajdziemy nie tylko podsumowanie dotychczasowej wiedzy historycznej, ale wiele nowych ustaleń. Lektura to wymagająca, ale i satysfakcjonująca. Z pewnością zainteresuje zawodowych historyków, ale powinna również zwrócić uwagę pasjonatów naszej przeszłości”. Dariusz Milewski, „Mówią wieki”
„Całość książki stanowi pewną całość i mimo że tworzy ją wieku autorów, nie mamy odczucia chaotycznego skakania po tematach, a pozycja zachowuje pewną chronologię. Jest to opracowanie naukowe, ale nie jest ono skierowane tylko dla wąskiego grona naukowców. Każdy miłośnik dawnej Polski, jej sztuki wojennej, a tym bardziej husarii będzie mógł z przyjemnością zagłębić się w lekturze i odnaleźć wiele ciekawych informacji”. Andrzej Włusek, Historykon.pl
Publikacja została nominowana do tytułu najlepszej książki historycznej 2020 roku w plebiscycie prowadzonym przez portal Historia zebrana (historiazebrana.pl).
X tom z serii „Zamek Królewski w Warszawie. Studia i materiały”.
Z recenzji
„Wokół husarii, najbardziej rozpoznawalnej polsko-litewskiej formacji wojskowej, narosło wiele mitów i legend. Na ich bazie rodzą się kolejne pseudonaukowe teorie ‒ najpopularniejsza mówi, że skrzydła husarskie miały służyć do płoszenia koni przeciwnika. W rzeczywistości mało kto zdaje sobie sprawę, że były one tylko ozdobą używana podczas parad.
Dlatego naukowych, a przy tym dobrze napisanych książek o naszej najlepszej jeździe nigdy dosyć. O husarii często pisano w różnych studiach szczegółowych, jednak od czasów monografii Jerzego Cichowskiego i Andrzej Szulczyńskiego z 1977 roku nie było całościowego ujęcia dziejów tej formacji wojskowej. Nareszcie doczekaliśmy się tego w tym roku: Zamek Królewski ‒ Muzeum w Warszawie wydał bogate, przekrojowe studium pod redakcją dwóch specjalistów z historii wojskowości staropolskiej, Tomasza Mleczka i Zbigniewa Hunderta.
Bogato ilustrowana książka jest wspólnym dziełem ośmiu wytrawnych znawców wojskowości staropolskiej, wyrosłych w warszawskim środowisku historycznym. Omawiają oni uzbrojenie, organizację i zastosowanie bojowe husarii w okresie jej świetności: od początków w pierwszej połowie XVI wieku po ostatnie sukcesy w czasach Jana III. Słusznie pominięto wiek XVIII, kiedy husaria straciła walory bojowe. W książce znajdziemy nie tylko podsumowanie dotychczasowej wiedzy historycznej, ale wiele nowych ustaleń. Lektura to wymagająca, ale i satysfakcjonująca. Z pewnością zainteresuje zawodowych historyków, ale powinna również zwrócić uwagę pasjonatów naszej przeszłości”. Dariusz Milewski, „Mówią wieki”
„Całość książki stanowi pewną całość i mimo że tworzy ją wieku autorów, nie mamy odczucia chaotycznego skakania po tematach, a pozycja zachowuje pewną chronologię. Jest to opracowanie naukowe, ale nie jest ono skierowane tylko dla wąskiego grona naukowców. Każdy miłośnik dawnej Polski, jej sztuki wojennej, a tym bardziej husarii będzie mógł z przyjemnością zagłębić się w lekturze i odnaleźć wiele ciekawych informacji”. Andrzej Włusek, Historykon.pl
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Wielkie murowanie. Zamki w Polsce za Kazimierza Wielkiego.
• Katastrofa kaliska
• Rolka sztokholmska
• Wielki Żywopłot Indyjski
• Tajemnice militarnego Dziwnowa
• Straż graniczna 1928-1939 cz. 2
• Siła bojowa. Wehrmacht i US Army w latach 1939–1945
• Straszliwe zwycięstwo
• Kuter pościgowy Batory
• Rosyjskie wojska powietrznodesantowe 1930-2022
• Katastrofa kaliska
• Rolka sztokholmska
• Wielki Żywopłot Indyjski
• Tajemnice militarnego Dziwnowa
• Straż graniczna 1928-1939 cz. 2
• Siła bojowa. Wehrmacht i US Army w latach 1939–1945
• Straszliwe zwycięstwo
• Kuter pościgowy Batory
• Rosyjskie wojska powietrznodesantowe 1930-2022
