Więzienie przy Długiej (Gdańskiej) w Łodzi 1885-1953
Muzeum Tradycji NiepodległościowychRok wydania: 2009
ISBN: 978-83-907422-2-9
Oprawa: miękka
Ilość stron: 72
Wymiary: 210 x 300
Dostępność: Na półce
70.00 zł
powrót
Łódź – największy w II połowie XIX w. ośrodek przemysłowy w Królestwie Polskim – była miejscem licznych wystąpień robotników o poprawę ich sytuacji ekonomicznej oraz walki ze znienawidzonym caratem. Wielu uczestników tych wydarzeń zostało osadzonych w areszcie policyjnym mieszczącym się w ratuszu miejskim na Nowym Rynku (obecnie plac Wolności). Ze względu na panującą w nim ciasnotę, ówczesna Rada Miejska, z końcem 1881 r. podjęła starania o wybudowanie nowego obiektu z przeznaczeniem na areszt. W 1884 r., za zgodą władz carskich, przystąpiono do wzniesienia budynku więziennego przy zbiegu ulic Konstantynowskiej (obecnie Legionów) i Długiej (obecnie Gdańska) według projektu znanego architekta Hilarego Majewskiego. Uruchomienie więzienia nastąpiło 9 X 1885 r. W kolejnych miesiącach do budynku przy ul. Długiej trafili członkowie partii „Proletariat” oskarżeni przez władze carskie o przestępstwa państwowe. Wkrótce okazało się, że „Łodzinskaja tiurma” nie jest w stanie pomieścić wszystkich aresztowanych za wykroczenia polityczne. W 1892 r. podczas „buntu łódzkiego” więzienie przy ul. Długiej było tak przepełnione, że władze zmuszone były uruchomić jego filię. Podobnie było podczas rewolucji 1905-1907. Zapełniło się ono wówczas uczestnikami tychże wydarzeń. Stąd wielu skazanych wywożono do pobliskiego lasku przy ul. Konstantynowskiej i tam rozstrzeliwano. Innych wysyłano na katorgę w głąb Rosji.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
