Wojna lat 1806-1807 Tom 3
Napoleon VRok wydania: 2016
ISBN: 978-83-65495-34-1
Oprawa: twarda
Ilość stron: 522
Wymiary: 170 x 240
Dostępność: Dostępna za 3-5 dni
90.90 zł
Kampania jesienna 1806 roku była zakończona, armia francuska przekroczyła Odrę i szybkimi marszami zbliżała się do Wisły, zajmując już pod koniec listopada Warszawę. Armia pruska, nie licząc stojącego w Prusach Wschodnich niewielkiego korpusu generała L’Estocqa oraz garnizonów w twierdzach śląskich, Kołobrzegu, Gdańsku i Grudziądzu, przestała praktycznie istnieć. Walce tych nielicznych formacji pruskich z potęgą Napoleona, wspieranych przez stopniowo zasilaną przybywającymi z Rosji posiłkami rosyjską armię autor poświęcił drugą część swojego opracowania poświęconego kampanii lat 1806-1807.
Czytając drugą część opracowania Höpfnera, której poszczególne tomy ukazały się drukiem w latach 1851 i 1855, trudno chwilami uniknąć wrażenia, że zdaniem autora kampania zimowa 1807 roku nie należała do najbardziej udanych w wojskowej karierze Napoleona. Wprawdzie chwali on niejednokrotnie podjęte przez cesarza Francuzów działania, ale czytając opis przebiegu poszczególnych starć można by przypuszczać, że jego oddziały niemalże nieustannie ponosiły mniejsze i większe porażki z rąk bardzo skutecznie walczącego, zaledwie kilkutysięcznego pruskiego korpusu lub jego rosyjskiego sojusznika, a szczęśliwe dla armii francuskiej zakończenie kampanii zawdzięcza on w dużej mierze błędom popełnionym przez głównodowodzącego armii rosyjskiej generała Leontija Bennigsena. Takie przedstawienie przebiegu wypadków odbiega jednak dość znacznie od innych opracowań, bazujących wszakże niejednokrotnie na XIX-wiecznych propagandowych źródłach francuskich (np. biuletyny Wielkiej Armii).
Czytając drugą część opracowania Höpfnera, której poszczególne tomy ukazały się drukiem w latach 1851 i 1855, trudno chwilami uniknąć wrażenia, że zdaniem autora kampania zimowa 1807 roku nie należała do najbardziej udanych w wojskowej karierze Napoleona. Wprawdzie chwali on niejednokrotnie podjęte przez cesarza Francuzów działania, ale czytając opis przebiegu poszczególnych starć można by przypuszczać, że jego oddziały niemalże nieustannie ponosiły mniejsze i większe porażki z rąk bardzo skutecznie walczącego, zaledwie kilkutysięcznego pruskiego korpusu lub jego rosyjskiego sojusznika, a szczęśliwe dla armii francuskiej zakończenie kampanii zawdzięcza on w dużej mierze błędom popełnionym przez głównodowodzącego armii rosyjskiej generała Leontija Bennigsena. Takie przedstawienie przebiegu wypadków odbiega jednak dość znacznie od innych opracowań, bazujących wszakże niejednokrotnie na XIX-wiecznych propagandowych źródłach francuskich (np. biuletyny Wielkiej Armii).
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Wojna lat 1806-1807 Tom I
• Historia wojny na Półwyspie Iberyjskim 1807-1814 t. I/2
• Śladami Boga
• Wojna lat 1806-1807 tom 4
• Wojny nieregularne Przeszłość i przyszłość
• Taktyka formacji pikiniersko-muszkieterskich w okresie 1590-1660
• Wojna kompanii Morozowa
• Wojna lat 1806-1807 Tom II
• Działania lotnicze w pasie karpackim w latach 1914 - 1947
• Zmarnowany potencjał
• Historia wojny na Półwyspie Iberyjskim 1807-1814 t. I/2
• Śladami Boga
• Wojna lat 1806-1807 tom 4
• Wojny nieregularne Przeszłość i przyszłość
• Taktyka formacji pikiniersko-muszkieterskich w okresie 1590-1660
• Wojna kompanii Morozowa
• Wojna lat 1806-1807 Tom II
• Działania lotnicze w pasie karpackim w latach 1914 - 1947
• Zmarnowany potencjał
