Źródła kultury Indii
vis-a-vis/EtiudaRok wydania: 2020
Seria: meandry kultury
ISBN: 978-83-7998-278-3
Oprawa: miękka
Ilość stron: 48
Wymiary: 125 x 195
Dostępność: Dostępna za 3-5 dni
7.40 zł
"Źródła kultury Indii" to esej, w którym Tagore wskazuje na różnice między kulturą europejską, nastawioną racjonalistycznie, pragmatycznie do świata, a uduchowioną kulturą Indii, w jej związku z przyrodą i całym otaczającym światem.
Rabindranath Tagore (1861-1941) - indyjski poeta, pisarz, myśliciel, filozof, działacz społeczny, pedagog, pacyfista, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1913 roku. Wywarł ogromny wpływ na literaturę indyjską, ale także europejską, był bodaj najpopularniejszym indyjskim pisarzem XX wieku, tłumaczonym na wiele języków. Sam pisał głównie w języku bengali (a co ciekawe jedna z jego pieśni stała się hymnem Indii, inna hymnem Bangladeszu), a następnie sam tłumaczył swoje dzieła na angielski. W swoim eseju Źródła kultury Indii opisuje cywilizację indyjską, porównuje z europejską, zwłaszcza grecką, zauważając m.in serce Indii zwracało się z czcią i uwielbieniem ku (...) wytężonej wewnętrznej pracy w dążeniu do poznania ducha, oraz ku dostojeństwu najprostszego życia. (...) Na Zachodzie ludzie zdają się być dumni z tego, że ujarzmiają i opanowują przyrodę; jakbyśmy żyli w świecie wrogim, któremu każdą rzecz potrzebną nam do życia trzeba wydzierać (...). A w Indiach stosunek do otaczającego świata był zupełnie inny: człowiek i wszechświat stanowili dla nas jedną prawdę, podkreślano najsilniej harmonię jaka istnieje pomiędzy jednostką ludzką, a wszechżyciem.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Rabindranath Tagore (1861-1941) - indyjski poeta, pisarz, myśliciel, filozof, działacz społeczny, pedagog, pacyfista, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1913 roku. Wywarł ogromny wpływ na literaturę indyjską, ale także europejską, był bodaj najpopularniejszym indyjskim pisarzem XX wieku, tłumaczonym na wiele języków. Sam pisał głównie w języku bengali (a co ciekawe jedna z jego pieśni stała się hymnem Indii, inna hymnem Bangladeszu), a następnie sam tłumaczył swoje dzieła na angielski. W swoim eseju Źródła kultury Indii opisuje cywilizację indyjską, porównuje z europejską, zwłaszcza grecką, zauważając m.in serce Indii zwracało się z czcią i uwielbieniem ku (...) wytężonej wewnętrznej pracy w dążeniu do poznania ducha, oraz ku dostojeństwu najprostszego życia. (...) Na Zachodzie ludzie zdają się być dumni z tego, że ujarzmiają i opanowują przyrodę; jakbyśmy żyli w świecie wrogim, któremu każdą rzecz potrzebną nam do życia trzeba wydzierać (...). A w Indiach stosunek do otaczającego świata był zupełnie inny: człowiek i wszechświat stanowili dla nas jedną prawdę, podkreślano najsilniej harmonię jaka istnieje pomiędzy jednostką ludzką, a wszechżyciem.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Chiny – zrozumieć imperium
• Źródła klasycznej demonologii japońskiej
• Całkiem zwyczajny kraj
• Słowiańska magia w praktyce
• Maskarada wokół śmierci
• Historia Iraku
• Samolot po polsku 02. PWS-10
• Jak budowaliśmy Rosję
• (Nie)ciągłość Portugalia w XX wieku
• Życie na Równinach, czyli moje spotkania z Indianami
• Źródła klasycznej demonologii japońskiej
• Całkiem zwyczajny kraj
• Słowiańska magia w praktyce
• Maskarada wokół śmierci
• Historia Iraku
• Samolot po polsku 02. PWS-10
• Jak budowaliśmy Rosję
• (Nie)ciągłość Portugalia w XX wieku
• Życie na Równinach, czyli moje spotkania z Indianami
