archeo [1149]
armie i żołnierze [4005]
biografie i wspomnienia [9404]
czasopisma odkrywców [848]
czasy starożytne [1363]
deser [2372]
dla dzieci [1073]
fakty, domysły, interpretacje [1953]
fortyfikacje i podziemia [513]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2096]
historia w obrazkach [329]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1521]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1410]
ludzie, czasy, obyczaje [7430]
machiny wojenne [2172]
mity i religie [1886]
odkryj historię [503]
ofiary wojny [2416]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1256]
podróże w czasie i przestrzeni [6285]
polityka i ideologia [4470]
Polska po wojnie [2748]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2056]
sekretna wojna [878]
tajemnice, skarby, przygody [485]
warsztat [939]
wojny, batalie, potyczki [4638]
zamki, dwory, pałace [524]
Ziemia Obiecana [910]

W pierwszym odruchu dziewiętnaste stulecie zdaje się być pozbawione poczucia humoru. Emocjonalny odbiór epoki przywodzi skojarzenia z obrazami cierpienia, niezgody, buntu, smutku, tęsknoty. Wyobrażenie o stanie psychiki społeczeństwa polskiego pod zaborami najczęściej wiążemy z melancholią – wynikającą z poczucia utraty wolności, mienia, bliskich osób, emigracji, będącą konsekwencją braku ojczyzny. A jednak Polacy w okresie budowania swojej tożsamości narodowej, walk narodowowyzwoleńczych, represji popowstaniowych, dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości pod wpływem przemian społecznych, cywilizacyjnych, modernizacyjnych, gospodarczych i demograficznych nie byli pozbawieni poczucia humoru. Przeciwnie, humor, umiejętność prowadzenia dowcipnych konwersacji i zabawnych ripost były wysoko cenioną cechą mieszkańców ziem polskich. Humor i satyra pozwalały na oswojenie trudnej rzeczywistości i nierzadko stawały się formą oporu wobec autorytarnych systemów zaborczych. Śmiech stanowił narzędzie wyrażające cały wachlarz emocji: od radości i akceptacji po ironię, kpinę, szyderstwo, negację. Był to ważny i ceniony komponent „towarzyskości”. Przez szkiełko ironii obserwowano zmieniającą się rzeczywistość: wynalazki, innowacje techniczne, rozwój kolei, przenikające z Zachodu trendy kulturowe, modę, emancypację kobiet, ruchy polityczne i społeczne. W satyrze przedstawiano również trudne warunki egzystencjalne. Śmiech niwelował strach, krzepił Polaków w obliczu trudnych sytuacji, jednoczył. W prezentowanym tomie zachęcamy do spojrzenia na życie prywatne dziewiętnastowiecznych Polaków „cum humor”. Książka ukazuje, co w dziewiętnastym stuleciu Polaków bawiło, z czego żartowano, jakie były formy i rodzaje żartu, jakie zdarzenia prezentowano w obiektywie satyry, wreszcie jaką rolę odgrywały żart, dowcip, anegdota, satyra w życiu codziennym, prywatnym i publicznym.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: