archeo [1155]
armie i żołnierze [4037]
biografie i wspomnienia [9546]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2008]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1538]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1917]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2082]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4687]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [922]

Książka opowiada o wojennych losach zbiorów dokumentacji Centralnego Biura Inwentaryzacji Zabytków Sztuki w Polsce, obserwowanych z punktu widzenia dalekosiężnych projektów, wielkich nadziei i zdeterminowanych działań obu postaci tytułowych – Dagoberta Freya i Asmusa barona von Troschke. Pierwszy z wymienionych był cenionym historykiem sztuki, profesorem Śląskiego Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu, który specjalizował się w badaniach niemieckiego dziedzictwa kulturalnego na Wschodzie. Jesienią 1939 roku, po zwycięskiej wrześniowej kampanii Wehrmachtu, jako pełnomocnik berlińskiego Reichserziehungsministerium starał się przejąć kontrolę nad polską dokumentacją inwentaryzacyjną – której wartość znał i cenił – by na jej bazie zbudować swoiste centrum naukowo-badawcze wspierające niemieckie roszczenia kulturowe. Drugi z nich, młody historyk sztuki z tytułem doktora, niski rangą esesman, który zrazu starał się uwolnić od krwawych obowiązków w Regimencie Kawalerii SS, a później od służby wartowniczej w KL Auschwitz, w lutym 1941 roku został przez Adolfa Watzkego, prezydenta Głównego Wydziału Wiedzy i Nauki Generalnego Gubernatorstwa, powołany na stanowisko referenta do spraw ochrony i konserwacji zabytków oraz szefa Denkmalamtu. Wraz z urzędem objął we władanie skrzynie z zasobami wspomnianej dokumentacji polskiego biura inwentaryzacji zabytków i dostrzegł w tym szansę na zbudowanie mocnej pozycji, jaką miał osiągnąć dzięki adaptacji owych gotowych materiałów na potrzeby ewentualnego podręcznika zabytków sztuki Generalnego Gubernatorstwa. O tym, co z tych zamierzeń wyszło, i jak ich nadzieje się rozwiewały, można przeczytać w tej książce, która powstała dzięki analizie licznie zgromadzonych i wzajemnie konfrontowanych dokumentów.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: