Dwieście lat razem tom 1
WektoryRok wydania: 2012
ISBN: 978-83-60562-54-7
Oprawa: twarda z obwolutą
Ilość stron: 400
Wymiary: 170 x 240
Dostępność: Dostępna za 3-5 dni
67.20 zł
powrót
„Dwieście lat razem”, dzieło poświęcone historii współistnienia Rosjan i Żydów od końca XVIII w. po współczesność, ukazało się w dwóch tomach w latach 2001 i 2002. Niniejsze polskie wydanie to drugie, po niemieckim, tłumaczenie na świecie.
Trudny temat koegzystencji w jednym państwie społeczności wzajemnie dla siebie egzotycznych i często zantagonizowanych obrósł wieloma mitami. Autor starał się zbadać go wszechstronnie. Dążył do zrozumienia racji obu stron, ale też obie nawołuje do uznania swoich win. Książka jest tym bardziej interesująca dla polskiego czytelnika, że liczna żydowska obecność w Rosji była efektem rozbiorów naszego kraju. Polskie odniesienia są w książce nader liczne.
Aleksander Sołżenicyn (1918-2008) – jeden z największych pisarzy rosyjskich, nazywany Sumieniem XX wieku. Osiem lat spędził w więzieniach i łagrach, a kolejne cztery na zsyłce za krytyczną opinię o armii i o Stalinie, zawartą w liście do przyjaciela. Już w łagrach tworzył swoje prace literackie, zapamiętując je w całości, by spisać dopiero znacznie później. Chruszczowowska „odwilż” umożliwiła Sołżenicynowi oficjalne zadebiutowanie, a to dało mu dostęp do archiwów państwowych. Zbierać zaczął materiały do dzieła życia: „Archipelagu Gułag”. Objęcie władzy przez Leonida Breżniewa zakończyło „odwilż”, a wkrótce potem ruszyła skierowana przeciw Sołżenicynowi propagandowa nagonka. Nie mogąc publikować w kraju, swoje kolejne utwory przekazywał na Zachód. W 1970 r. przyznana mu została Nagroda Nobla. Trzy lata później, kiedy na Zachodzie ukazał się „Archipelag Gułag”, decyzją najwyższych władz został pozbawiony obywatelstwa i wydalony do Frankfurtu. Na stałe zamieszkał w amerykańskim stanie Vermont. Pozostawał jednak w izolacji od środowiska rosyjskiej emigracji. Do Rosji wrócił w 1994 r. W ostatnich latach życia otwarcie wspierał Władymira Putina, sam jednak tracił popularność z powodu skrajnych poglądów.
Najważniejsze dzieła Sołżenicyna dotyczyły nieobecnej wcześniej w literaturze sowieckiej tematyki prześladowań milionów niewinnych ludzi i państwowego systemu zorganizowanej zbrodni. Książki te wywołały szok na Zachodzie. Jego najbardziej znane, poza „Archipelagiem”, utwory to: „Jeden dzień Iwana Denisowicza”, „Krąg pierwszy”, „Oddział chorych na raka”, „Lenin w Zurychu”.
Trudny temat koegzystencji w jednym państwie społeczności wzajemnie dla siebie egzotycznych i często zantagonizowanych obrósł wieloma mitami. Autor starał się zbadać go wszechstronnie. Dążył do zrozumienia racji obu stron, ale też obie nawołuje do uznania swoich win. Książka jest tym bardziej interesująca dla polskiego czytelnika, że liczna żydowska obecność w Rosji była efektem rozbiorów naszego kraju. Polskie odniesienia są w książce nader liczne.
Aleksander Sołżenicyn (1918-2008) – jeden z największych pisarzy rosyjskich, nazywany Sumieniem XX wieku. Osiem lat spędził w więzieniach i łagrach, a kolejne cztery na zsyłce za krytyczną opinię o armii i o Stalinie, zawartą w liście do przyjaciela. Już w łagrach tworzył swoje prace literackie, zapamiętując je w całości, by spisać dopiero znacznie później. Chruszczowowska „odwilż” umożliwiła Sołżenicynowi oficjalne zadebiutowanie, a to dało mu dostęp do archiwów państwowych. Zbierać zaczął materiały do dzieła życia: „Archipelagu Gułag”. Objęcie władzy przez Leonida Breżniewa zakończyło „odwilż”, a wkrótce potem ruszyła skierowana przeciw Sołżenicynowi propagandowa nagonka. Nie mogąc publikować w kraju, swoje kolejne utwory przekazywał na Zachód. W 1970 r. przyznana mu została Nagroda Nobla. Trzy lata później, kiedy na Zachodzie ukazał się „Archipelag Gułag”, decyzją najwyższych władz został pozbawiony obywatelstwa i wydalony do Frankfurtu. Na stałe zamieszkał w amerykańskim stanie Vermont. Pozostawał jednak w izolacji od środowiska rosyjskiej emigracji. Do Rosji wrócił w 1994 r. W ostatnich latach życia otwarcie wspierał Władymira Putina, sam jednak tracił popularność z powodu skrajnych poglądów.
Najważniejsze dzieła Sołżenicyna dotyczyły nieobecnej wcześniej w literaturze sowieckiej tematyki prześladowań milionów niewinnych ludzi i państwowego systemu zorganizowanej zbrodni. Książki te wywołały szok na Zachodzie. Jego najbardziej znane, poza „Archipelagiem”, utwory to: „Jeden dzień Iwana Denisowicza”, „Krąg pierwszy”, „Oddział chorych na raka”, „Lenin w Zurychu”.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Święta Ruś
• Sierpień czternastego. Tom 1-2
• Dwie rocznice
• Dwór a kraj
• Do zobaczenia za rok w Jerozolimie.
• Geneza ostatecznego rozwiązania
• 385 Czołgi Wojska Polskiego 1944-1945 Plan Pack vol. VII
• De profundis. Ziemia za wiele obiecana. Wojna i pióro
• Święta Ruś
• Zapomniane tajemnice Karkonoszy
• Sierpień czternastego. Tom 1-2
• Dwie rocznice
• Dwór a kraj
• Do zobaczenia za rok w Jerozolimie.
• Geneza ostatecznego rozwiązania
• 385 Czołgi Wojska Polskiego 1944-1945 Plan Pack vol. VII
• De profundis. Ziemia za wiele obiecana. Wojna i pióro
• Święta Ruś
• Zapomniane tajemnice Karkonoszy
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
