Dzienniki czasu żałoby 1942-1945
Instytut Badań Literackich PANRok wydania: 2024
ISBN: 978-83-67957-45-8
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Ilość stron: 434
Wymiary: 140 x 210
Dostępność: Na półce
59.00 zł
Pierwsze tygodnie i miesiące żałoby opisane przez Hannę Nałkowską są świadectwem rozpaczliwych prób odnalezienia się w bezgranicznej pustce pozostawionej przez matkę, odsłaniające fizyczny, cielesny wymiar doświadczonej utraty. (…) W narracji o tej symbiotycznej, „zrośniętej” relacji całkowicie zacierają się jednostkowe granice pomiędzy „ja” i „ona”, a role – matki i córki – płynnie zamieniają się miejscami. Śmierć Anny Nałkowskiej i w konsekwencji gwałtowne wyrwanie z tej relacji wyzwala w piszącej niemal fizjologiczne poczucie straty. Straty, uniemożliwiającej dalszą egzystencję (…). Dysonans wywołany przez pozostawanie przy życiu pomimo tej amputacji staje się centralnym wątkiem pierwszych zapisanych kajetów.
Ze wstępu
Podstawą edycji jest dziennik Hanny Nałkowskiej (1888-1970, primo voto Bick, secundo voto Stefanowicz), rzeźbiarki, siostry Zofii Nałkowskiej, przechowywany w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie jako Dziennik żałoby po śmierci matki z lat 1942–1945. Dokument składa się z siedemnastu zeszytów zapisanych ołówkiem. Zgodnie z założeniami edycji dokumentacyjnych przyjętych przez serię Archiwum Kobiet, tekst źródłowy dziennika Nałkowskiej podano w oryginalnym brzmieniu, bez żadnych ingerencji redaktorskich czy korektorskich, pisowni nie poddano także modernizacji. Możliwie najwierniej starano się oddać również formę graficzną dokumentu – w tym autorskie skreślenia, zamazania, wtrącenia dodane na końcach akapitów czy marginesach, liczne dopiski nad zdaniami, opuszczenia etc. Edycja podana w ten sposób pozwala zbliżyć doświadczenie lekturowe czytelnika niniejszej książki do doświadczenia zetknięcia się z materialnym zapisem w archiwum, wraz ze wszystkimi niuansami odsyłającymi do rzeczywistości pozatekstowej, które zostałyby wymazane przez tradycyjną korektę językową.
Ze wstępu
Podstawą edycji jest dziennik Hanny Nałkowskiej (1888-1970, primo voto Bick, secundo voto Stefanowicz), rzeźbiarki, siostry Zofii Nałkowskiej, przechowywany w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie jako Dziennik żałoby po śmierci matki z lat 1942–1945. Dokument składa się z siedemnastu zeszytów zapisanych ołówkiem. Zgodnie z założeniami edycji dokumentacyjnych przyjętych przez serię Archiwum Kobiet, tekst źródłowy dziennika Nałkowskiej podano w oryginalnym brzmieniu, bez żadnych ingerencji redaktorskich czy korektorskich, pisowni nie poddano także modernizacji. Możliwie najwierniej starano się oddać również formę graficzną dokumentu – w tym autorskie skreślenia, zamazania, wtrącenia dodane na końcach akapitów czy marginesach, liczne dopiski nad zdaniami, opuszczenia etc. Edycja podana w ten sposób pozwala zbliżyć doświadczenie lekturowe czytelnika niniejszej książki do doświadczenia zetknięcia się z materialnym zapisem w archiwum, wraz ze wszystkimi niuansami odsyłającymi do rzeczywistości pozatekstowej, które zostałyby wymazane przez tradycyjną korektę językową.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Przeciwko dwóm okupantom
• Maluch
• „Zapomniany” kaniowczyk płk Artur Górski (1879-1939)
• Dzieje unii polsko-litewskiej w latach 1482/1492-1569
• Robotnicy zagraniczni w niemieckiej gospodarce wojennej 1939-1945
• Przewodnik średniowiecznego obieżyświata
• Wrzesień 1939 w infografikach
• Śląski Rocznik Forteczny Tom XIV
• Jak przetrwać w Warszawie króla Stanisława
• Zapomniani bohaterowie wojny pancernej
• Maluch
• „Zapomniany” kaniowczyk płk Artur Górski (1879-1939)
• Dzieje unii polsko-litewskiej w latach 1482/1492-1569
• Robotnicy zagraniczni w niemieckiej gospodarce wojennej 1939-1945
• Przewodnik średniowiecznego obieżyświata
• Wrzesień 1939 w infografikach
• Śląski Rocznik Forteczny Tom XIV
• Jak przetrwać w Warszawie króla Stanisława
• Zapomniani bohaterowie wojny pancernej
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
