archeo [1149]
armie i żołnierze [4001]
biografie i wspomnienia [9390]
czasopisma odkrywców [850]
czasy starożytne [1362]
deser [2369]
dla dzieci [1073]
fakty, domysły, interpretacje [1951]
fortyfikacje i podziemia [513]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2092]
historia w obrazkach [328]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1520]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1411]
ludzie, czasy, obyczaje [7413]
machiny wojenne [2172]
mity i religie [1887]
odkryj historię [504]
ofiary wojny [2413]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1254]
podróże w czasie i przestrzeni [6270]
polityka i ideologia [4463]
Polska po wojnie [2746]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2054]
sekretna wojna [877]
tajemnice, skarby, przygody [485]
warsztat [939]
wojny, batalie, potyczki [4630]
zamki, dwory, pałace [524]
Ziemia Obiecana [905]

Tom gromadzi rozważania poświęcone różnym formom odstępstw od zastanego, obowiązującego i powszechnie aprobowanego kształtu rzeczywistości, w której często brakuje zrozumienia dla zjawisk z pogranicza: fantazji, zboczeń i ekstrawagancji. O ile fantazje i ekstrawagancje wydają się być kategoriami rozumianymi i pożądanymi, jako budujące przeciwwagę dla ładu formy różnie konceptualizowanego buntu, o tyle zboczenia mogą przywodzić na myśl konotacje wyłącznie pejoratywne. Rozpatrywane są tu jednak jako zboczenia w sensie zbaczania z utartej drogi, wyjścia z ram tak zwanej normalności, niekoniecznie powiązane z dewiacjami natury seksualnej. W tak zróżnicowanej i nieoczywistej współczesności trudno dziś jednoznacznie zdefiniować ład normatywny, ale jednocześnie w wielu przypadkach określone zjawiska bezdyskusyjnie wpisuje się w porządek fantazji, zboczeń czy ekstrawagancji. Można powiedzieć za Michaelem Foucaultem, że ustalony w dyskursie określony kodeks normalizacji równocześnie będzie definiował nienormalność. Szczególną rolę w podważaniu, a nawet ośmieszaniu tego odgrywa sztuka. Nikt nie wyraził tego piękniej niż Jean Dubuffet, który broniąc sztuki marginesu, pytał: “Pokażcie mi tego waszego normalnego człowieka! […] Czy akt twórczy, z towarzyszącym mu krańcowym napięciem, jakiego wymaga, z wysoką gorączką, która mu towarzyszy, może być kiedykolwiek normalny? […] Od sztuki nie można oczekiwać , żeby była normalna. Odwrotnie, nie można mieć co do tego wątpliwości, że sztuka powinna być w największej mierze oryginalna i nieoczekiwana, oparta na twórczej wyobraźni. Nonsensem jest więc stawianie zarzutów, że jakieś dzieła są zbyt szokujące i stanowią produkt chorej wyobraźni. Trzeba to wyraźnie powiedzieć- każda prawdziwie twórcza sztuka, gdzie by nie powstała, jest patologiczna. “

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: