archeo [1155]
armie i żołnierze [4037]
biografie i wspomnienia [9546]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2008]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1538]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1917]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2082]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4687]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [922]

Rafał Stobiecki przekonywająco wykazuje, że wydarzenia uznawane za przełomowe dla losów stalinowskiego modelu historiografii, jakimi w sferze politycznej był Październik 1956 roku, a w sferze środowiskowo-naukowej - VIII Powszechny Zjazd Historyków w Krakowie (1958), nie oznaczały bynajmniej gwałtownego z nim rozstania. W gruncie rzeczy przez cały okres PRL zmutowane postaci stalinowskiego paradygmatu pokutowały w polskiej historiografii. Oczywiście, zakres jego wpływów w miarę malał. Wypierany z historiografii „panowskiej" i uniwersyteckiej, miał się zupełnie dobrze na uczelniach partyjnych, gdzie do końca PRL utrzymywał się bodaj czy nie najważniejszy z jego kanonów, a mianowicie ten, który głosił, że historia to dziedzina nauki stojąca w pierwszym szeregu „frontu ideologicznego".

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: