Kobiety, komunizm i industrializacja w powojennej Polsce
W.A.B.Rok wydania: 2015
ISBN: 978-83-280-1532-6
Oprawa: twarda
Ilość stron: 368
Wymiary: 145 x 210
Dostępność: Dostępna za 3-5 dni
49.90 zł
powrót
Zdaniem Małgorzaty Fidelis, o kobietach w powojennej Polsce przywykliśmy myśleć według schematów. Jesteśmy przekonani, że zmuszono je do pracy poza domem – siłą posadzono na traktorach. Po pracy zaś ustawiały się w kolejkach, by rozpocząć swój "drugi etat" w słabo wyposażonym gospodarstwie domowym. W rezultacie kobiety były przemęczone, zaniedbane, nie miały czasu dla rodziny i dla siebie. Innymi słowy, komunizm wygonił kobiety z domu do pracy i pozbawił je kobiecości. Czy rzeczywiście tak było? Z okładek czasopism, nawet tych z lat 50., spoglądają na nas dziewczyny przy spawarce lub suwnicy, ale w pełnym makijażu, ze starannie ułożonymi lokami, uśmiechnięte. Wizerunek kobiet na traktorze pojawiał się wówczas w prasie sporadycznie, a przecież miał być rzekomo wszechobecnym symbolem komunistycznej emancypacji.
W następstwie szybko postępującej stalinowskiej industrializacji, doszło do masowego zatrudniania kobiet na stanowiskach tradycyjnie uważanych za męskie. Ale już w 1956 roku, te same zajęcia ponownie zaczęto uważać za "sprzeczne z naturą kobiety" – wedle nowych przywódców państwa, funkcje rozrodcze kobiet uniemożliwiały im wykonywanie takich prac. Jakie było źródło tej zmiany? Dlaczego odstąpiono od idei – jakkolwiek krzywo i brutalnie realizowanej – powszechnej równości? I co najważniejsze, dlaczego różnica płci staje się politycznie istotna w pewnych momentach bardziej niż w innych?
"O emancypacji w okresie powojennym możemy mówić jako o pewnym projekcie ideologicznym, jak również w sensie subiektywnych doświadczeń artykułowanych przez same kobiety. Moim celem było ukazanie złożoności sytuacji kobiet, a także ich różnorodnej podmiotowości (stąd w dużym stopniu opierałam się na świadectwach samych kobiet). Starałam się pokazać, w jaki sposób praktyki polityczne i dyskursywne współdziałały z uwarunkowaniami społecznymi i jak kształtowały indywidualną tożsamość" - podsumowała autorka.
W następstwie szybko postępującej stalinowskiej industrializacji, doszło do masowego zatrudniania kobiet na stanowiskach tradycyjnie uważanych za męskie. Ale już w 1956 roku, te same zajęcia ponownie zaczęto uważać za "sprzeczne z naturą kobiety" – wedle nowych przywódców państwa, funkcje rozrodcze kobiet uniemożliwiały im wykonywanie takich prac. Jakie było źródło tej zmiany? Dlaczego odstąpiono od idei – jakkolwiek krzywo i brutalnie realizowanej – powszechnej równości? I co najważniejsze, dlaczego różnica płci staje się politycznie istotna w pewnych momentach bardziej niż w innych?
"O emancypacji w okresie powojennym możemy mówić jako o pewnym projekcie ideologicznym, jak również w sensie subiektywnych doświadczeń artykułowanych przez same kobiety. Moim celem było ukazanie złożoności sytuacji kobiet, a także ich różnorodnej podmiotowości (stąd w dużym stopniu opierałam się na świadectwach samych kobiet). Starałam się pokazać, w jaki sposób praktyki polityczne i dyskursywne współdziałały z uwarunkowaniami społecznymi i jak kształtowały indywidualną tożsamość" - podsumowała autorka.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Zamykam oczy i widzę...
• Kobiety z marmuru
• Dyplomatyka staropolska
• Komunistyczny aparat represji wobec polskiej prowincji Dominikanów
• Polityka pisarstwa historycznego
• Kobiety Kossaków
• Kobiety, które igrały z PRLem
• Był pan w Smoleńsku, kapitanie?
• Komuniści w II Rzeczypospolitej
• Kobiety Kossaków
• Kobiety z marmuru
• Dyplomatyka staropolska
• Komunistyczny aparat represji wobec polskiej prowincji Dominikanów
• Polityka pisarstwa historycznego
• Kobiety Kossaków
• Kobiety, które igrały z PRLem
• Był pan w Smoleńsku, kapitanie?
• Komuniści w II Rzeczypospolitej
• Kobiety Kossaków
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
