archeo [1155]
armie i żołnierze [4037]
biografie i wspomnienia [9546]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2008]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1538]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1917]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2082]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4687]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [922]

Monografia "Nowoczesna praarchitektura. Architektoniczne pomniki narodowe w wilhelmińskich Niemczech (1888-1918)" jest wynikiem wieloletnich studiów nad architekturą przełomu XIX i XX wieku. Pomniki architektoniczne były jednym z dynamicznie rozwijających się gatunków architektury przełomu XIX i XX w. Widoczne to było szczególnie mocno w wilhelmińskich Niemczech, w których formowały się w tym czasie nowe koncepcje narodu, odwołujące się do ideologii nacjonalistycznej. Związek pomników z nacjonalizmem zaciążył na ich późniejszym postrzeganiu. Choć bowiem w gronie ich projektantów znaleźli się najwięksi architekci przełomu XIX i XX w. (m.in. Peter Behrens, Hermann Muthesius czy Walter Gropius), to jednak badacze zajmowali się pomnikami przede wszystkim jako świadectwem rozwoju ideologii nacjonalistycznej. W prezentowanej publikacji zjawisko masowego tworzenia pomników ujęto konsekwentnie z perspektywy historii sztuki, zajmując się nimi jako częścią architektury tamtej epoki. Pozwoliło to na prześledzenie rozwoju koncepcji pomnika architektonicznego oraz zmian w sposobie budowania programu ideowego. Zadaanie projektowania pomników cieszyło się wielkim zainteresowaniem ówczesnych architektów – częściowo dlatego, że dawało stosunkowo dużą swobodę w kształtowaniu formy, po części zaś ze względu na swoje patriotyczne konotacje.

Szczeciński monument poświęcony Ottonowi von Bismarckowi zajmuje wśród wilhelmińskich pomników architektonicznych szczególne miejsce. Jego twórca, Wilhelm Kreis, zaprojektował go jako wariantową wersję nigdy nie zrealizowanego ogólnonarodowego pomnika Bismarcka, który chciano zbudować w Bingebrück nad Renem. Szczeciński monument, wzniesiony pod koniec okresu wilhelmińskiego, można też postrzegać jako dzieło stanowiące podsumowanie rozwoju pomników architektonicznych tego okresu.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: