Podolskie zielniki
Polskie Towarzystwo LudoznawczeRok wydania: 2023
ISBN: 978-83-64465-64-2
Oprawa: miękka
Ilość stron: 300
Wymiary: 160 x 235
Dostępność: Na półce
35.00 zł
powrót
Celem publikacji tej monografii jest przyczynienie się do zwiększenia dostępności dla polskiego czytelnika antropologicznej literatury dotyczącej relacji ludzi i roślin. Jest to istotne, ponieważ brakuje na polskim rynku wydawniczym pozycji, które byłyby oparte na refleksyjnej antropologii, bazującej na wielomiesięcznej pracy etnograficznej, udziale w życiu społeczności lokalnej i codziennej obserwacji tego jak są
tworzone i praktykowane relacje z roślinami. Taka oparta na materiale terenowym praca może stać się ważnym głosem w dyskusji wokół zwrotu ontologicznego i tego jak operacjonalizować jego postulaty podczas badań w społecznościach europejskich. Niniejsza publikacja może być przyczynkiem do dyskusji nad zaletami i ograniczeniami posthumanistycznych podejść do rozumienia relacji człowieka z tym co-więcej-niż-ludzkie.
Monografia powstała w wyniku długotrwałych badań łączących metody pracy terenowej antropologów i etnobiologów. Opierała się na udziale autorki w życiu społeczności lokalnej podolskiej wsi leżącej w obwodzie winnickim Ukrainy. Autorka podążając za swoimi głównymi rozmówcami do okolicznych miejscowości, zbierała też materiał porównawczy służący pogłębieniu rozumienia kontekstu badanych zagadnień. Obserwację praktyk mieszkańców wsi badaczka prowadziła w różnych porach roku, wraz z pogłębionymi wywiadami, pracą z dziećmi, dokumentacją fotograficzną, dokumentacją zielnikową i filmową. Efekty wszystkich tych metod pracy badawczej są widoczne zarówno w treści jak i formie monografii np. materiale ilustracyjnym. Ta napisana przystępnym językiem książka, z antropologicznej perspektywy, opowiada o tym, jak mieszkańcy Podola wschodniego w środkowej Ukrainie tworzą swoje relacje z roślinami, jakie znaczenie w ich codzienności ma wiedza o roślinach i jak jest ona przekazywana. W celu zbadania najróżniejszych nici relacji rozmówców, została przyjęta perspektywa wielogatunkowa, która sprzyja traktowaniu, na ile to możliwe, na równi wszystkich aktorów badanych relacji. Kluczowym pojęciem w opisywanych badaniach był zielnik mentalny – zbiór uznawanych, przez jego nosiciela, za ważne taksonów roślin wraz z całym szerokim kontekstem, w którym funkcjonują. Zastosowanie tego pojęcia umożliwia zbudowanie monografii wokół opisu zielników kilku osób. Dzięki temu zabiegowi autorka przybliża w przystępny sposób konkretnych uczestników badań, zarówno ludzkich
jak i roślinnych. W ten sposób nie tylko pokazuje jak tworzone są zielniki mentalne, jak są dynamiczne i zmienne w czasie, jak bardzo ich kształt zależy od tego kto jest ich nosicielem, ale też tworzy opis, który jest wciągający, pozwala poznać i lepiej zrozumieć mieszkańców podolskiej wsi. Wśród opisywanych w książce zielników nie ma takich, które należałyby do specjalistów np. osób leczących. Jest to zabieg celowy, umożliwiający przedstawienie
wiedzy potocznej mieszkańców środkowoukraińskiej wsi – starszych i młodszych kobiet, mężczyzn i dzieci. Rozmowy z profesjonalistami stanowiły wyłącznie dodatkowy kontekst badań. Monografia ma strukturę oddającą podejście analityczne autorki umożliwia szczegółowe przyglądanie się niciom relacji i ich splątaniom. Specyfiką tej starannie przemyślanej struktury jest rozproszenie refleksji teoretycznej. Jej elementy pojawiają się w miarę potrzeby w toku narracji, co ułatwia lekturę, gdyż nie zmusza czytelników do powracania do przedstawionego na początku zestawienia teorii, na której oparta jest analiza materiału. Tu elementy teorii są łączone z dobrze dobranymi, sugestywnymi opisami obserwowanych przykładów.
tworzone i praktykowane relacje z roślinami. Taka oparta na materiale terenowym praca może stać się ważnym głosem w dyskusji wokół zwrotu ontologicznego i tego jak operacjonalizować jego postulaty podczas badań w społecznościach europejskich. Niniejsza publikacja może być przyczynkiem do dyskusji nad zaletami i ograniczeniami posthumanistycznych podejść do rozumienia relacji człowieka z tym co-więcej-niż-ludzkie.
Monografia powstała w wyniku długotrwałych badań łączących metody pracy terenowej antropologów i etnobiologów. Opierała się na udziale autorki w życiu społeczności lokalnej podolskiej wsi leżącej w obwodzie winnickim Ukrainy. Autorka podążając za swoimi głównymi rozmówcami do okolicznych miejscowości, zbierała też materiał porównawczy służący pogłębieniu rozumienia kontekstu badanych zagadnień. Obserwację praktyk mieszkańców wsi badaczka prowadziła w różnych porach roku, wraz z pogłębionymi wywiadami, pracą z dziećmi, dokumentacją fotograficzną, dokumentacją zielnikową i filmową. Efekty wszystkich tych metod pracy badawczej są widoczne zarówno w treści jak i formie monografii np. materiale ilustracyjnym. Ta napisana przystępnym językiem książka, z antropologicznej perspektywy, opowiada o tym, jak mieszkańcy Podola wschodniego w środkowej Ukrainie tworzą swoje relacje z roślinami, jakie znaczenie w ich codzienności ma wiedza o roślinach i jak jest ona przekazywana. W celu zbadania najróżniejszych nici relacji rozmówców, została przyjęta perspektywa wielogatunkowa, która sprzyja traktowaniu, na ile to możliwe, na równi wszystkich aktorów badanych relacji. Kluczowym pojęciem w opisywanych badaniach był zielnik mentalny – zbiór uznawanych, przez jego nosiciela, za ważne taksonów roślin wraz z całym szerokim kontekstem, w którym funkcjonują. Zastosowanie tego pojęcia umożliwia zbudowanie monografii wokół opisu zielników kilku osób. Dzięki temu zabiegowi autorka przybliża w przystępny sposób konkretnych uczestników badań, zarówno ludzkich
jak i roślinnych. W ten sposób nie tylko pokazuje jak tworzone są zielniki mentalne, jak są dynamiczne i zmienne w czasie, jak bardzo ich kształt zależy od tego kto jest ich nosicielem, ale też tworzy opis, który jest wciągający, pozwala poznać i lepiej zrozumieć mieszkańców podolskiej wsi. Wśród opisywanych w książce zielników nie ma takich, które należałyby do specjalistów np. osób leczących. Jest to zabieg celowy, umożliwiający przedstawienie
wiedzy potocznej mieszkańców środkowoukraińskiej wsi – starszych i młodszych kobiet, mężczyzn i dzieci. Rozmowy z profesjonalistami stanowiły wyłącznie dodatkowy kontekst badań. Monografia ma strukturę oddającą podejście analityczne autorki umożliwia szczegółowe przyglądanie się niciom relacji i ich splątaniom. Specyfiką tej starannie przemyślanej struktury jest rozproszenie refleksji teoretycznej. Jej elementy pojawiają się w miarę potrzeby w toku narracji, co ułatwia lekturę, gdyż nie zmusza czytelników do powracania do przedstawionego na początku zestawienia teorii, na której oparta jest analiza materiału. Tu elementy teorii są łączone z dobrze dobranymi, sugestywnymi opisami obserwowanych przykładów.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Nie tylko Ulmowie
• Historia Słowian poezją i ogniem pisana
• Wojenna tułaczka. Z Kresów przez Sybir i Indie do Anglii
• Bóg umarł
• Wielki Książę
• Samolot turystyczny RWD-6
• Zapomniane Bieszczady odkrywamy na nowo
• Odessa 2 maja 2014
• Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff 1848-1931
• Krótki zarys historii tańca i baletu
• Historia Słowian poezją i ogniem pisana
• Wojenna tułaczka. Z Kresów przez Sybir i Indie do Anglii
• Bóg umarł
• Wielki Książę
• Samolot turystyczny RWD-6
• Zapomniane Bieszczady odkrywamy na nowo
• Odessa 2 maja 2014
• Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff 1848-1931
• Krótki zarys historii tańca i baletu
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
