archeo [1155]
armie i żołnierze [4035]
biografie i wspomnienia [9540]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2004]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1536]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1419]
ludzie, czasy, obyczaje [7528]
machiny wojenne [2199]
mity i religie [1914]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2438]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6360]
polityka i ideologia [4533]
Polska po wojnie [2779]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2081]
sekretna wojna [884]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4684]
zamki, dwory, pałace [531]
Ziemia Obiecana [921]

Młody Żeromski, po zapoznaniu się z odczytem Brandesa o literaturze rosyjskiej opublikowanym w „Kraju”, zanotował w dzienniku pod datą 11 maja 1887 roku: „Brandes rozbierał... Turgieniewa i Dostojewskiego. Zastanowił się przeważnie nad Raskolnikowem... Przecudny artykuł, ale złości mię to, że to Brandes mówi. I Moskali on widocznie polubi. Zły to gatunek ci kosmopolici!” Złość już wkrótce przeniosła się i na powieściopisarza, o którym w recenzji drukowanej na łamach „Nowej Reformy” pisał Żeromski z trzeźwością godną przyszłego autora Na probostwie w Wyszkowie: Ci nawet spomiędzy beletrystów rosyjskich, którzy szlachetnie walczą pod hasłem sprawiedliwości społecznej i humanizmu, nie zdradzają bynajmniej współczucia i sympatii względem idei podtrzymujących oddech narodu polskiego. Z wyjątkiem jednego bodaj Włodzimierza Sołowjewa, śmiało i bezwzględnie nawołującego społeczeństwo rosyjskie do wymierzenia sprawiedliwości skrzywdzonej Polsce (Kwestia nacjonalizmu w Rosji) nie można wskazać żadnego pisarza, który by stawał w obronie naszej, wobec niezliczonej zgrai prokuratorów niszczenia i wynaradawiania. [...] Dostojewski, ten mistyk altruizmu, poeta litości, jak go nazywa Brandes, nienawidził Polaków nie gorzej od Katkowa i wyszydzał wady tych nawet, którzy ginęli w kopalniach sybirskich.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: