Sztafety ochronne w systemie niemieckich obozów koncentracyjnych
Państwowe Muzeum Auschwitz-BirkenauRok wydania: 2007
ISBN: 978-83-60210-32-1
Oprawa: miękka
Ilość stron: 543
Wymiary: 165 x 235
Dostępność: Niedostępna
31.50 zł
Zadaniem, jakie postawił sobie Aleksander Lasik, polski historyk i znawca tematu SS, było pokazanie miejsca SS w powiązanym z państwem Hitlera systemie obozów koncentracyjnych a podstawę źródłową książki stanowią przede wszystkim oryginalne akta osobowe esesmanów, ocalała i dostępna poobozowa dokumentacja, a także powojenne akta procesowe.
Ostatnie publikacje autorstwa polskich badaczy tej problematyki ukazały się niemal 30 lat temu; do bardziej znanych pozycji z tamtego okresu należą: "SS – czarna gwardia Hitlera" Karola Gruenberga oraz "Waffen-SS. Mity i rzeczywistość" Ryszarda Majewskiego.
Od tamtego czasu wiedza na związane z historią SS tematy uległa znacznemu poszerzeniu i choć na polskim rynku księgarskim ukazywały się publikacje o zbliżonej tematyce, to były to głównie tłumaczenia z książek historyków zagranicznych, niekiedy aż do przesady eksponujące w swoich treściach sensacyjne i mityczne wątki z historii SS i hitlerowskich Niemiec.
Cała ta mnogość i wieloaspektowość publikacji na temat SS oraz systemu obozów koncentracyjnych nie oznacza jednak, iż wiedza w tym zakresie jest w pełni usystematyzowana, spójna i wyczerpująca. Jak stwierdza autor, do dnia dzisiejszego nie ustalono na przykład jednoznacznie dokładnej liczby obozów wchodzących w skład systemu SS, brak też kompleksowych ich opracowań.
Brak precyzyjnej definicji systemu Sztafet Ochronnych oraz jego związków z naczelnymi organami dowodzenia i różnymi formacjami SS prowadzić może do wrażenia, że choć system obozów koncentracyjnych podlegał co prawda organizacji SS, to był jednak tylko ich szczególną strukturą, działającą w warunkach całkowitej autonomii organizacyjnej. Tymczasem w latach 1939-1945 w skład obozowych załóg wchodziło około 60-70 tys. osób, co odpowiada stanowi etatowemu 4-5 standardowych dywizji, a ludzie ci stanowili integralną część całej organizacji z wszystkimi z tym związanymi konsekwencjami. Ciekawie na tym tle prezentuje się charakterystyka niektórych dywizji Waffen-SS, uwzględniająca udział w ich szeregach członków załóg obozów koncentracyjnych.
Oprócz próby wyjaśnienia roli i miejsca systemu niemieckich obozów koncentracyjnych w stosunku do całej organizacji SS i jej naczelnych struktur dowodzenia historyk zbadał obozowe załogi SS pod kątem historyczno-socjologicznym, uwzględniając takie parametry jak ich wiek, strukturę zawodową i wykształcenie, wyznanie religijne, przynależność partyjną oraz obywatelstwo.
Analizując otrzymane wyniki i unikając prostych uogólnień Aleksander Lasik próbuje rozstrzygnąć dylemat, czy esesmani byli elitą niemieckiego społeczeństwa bądź ruchu narodowosocjalistycznego, czy też bliższa prawdy jest słynna teza Hanny Arendt o „banalności zła”.
Ostatnie publikacje autorstwa polskich badaczy tej problematyki ukazały się niemal 30 lat temu; do bardziej znanych pozycji z tamtego okresu należą: "SS – czarna gwardia Hitlera" Karola Gruenberga oraz "Waffen-SS. Mity i rzeczywistość" Ryszarda Majewskiego.
Od tamtego czasu wiedza na związane z historią SS tematy uległa znacznemu poszerzeniu i choć na polskim rynku księgarskim ukazywały się publikacje o zbliżonej tematyce, to były to głównie tłumaczenia z książek historyków zagranicznych, niekiedy aż do przesady eksponujące w swoich treściach sensacyjne i mityczne wątki z historii SS i hitlerowskich Niemiec.
Cała ta mnogość i wieloaspektowość publikacji na temat SS oraz systemu obozów koncentracyjnych nie oznacza jednak, iż wiedza w tym zakresie jest w pełni usystematyzowana, spójna i wyczerpująca. Jak stwierdza autor, do dnia dzisiejszego nie ustalono na przykład jednoznacznie dokładnej liczby obozów wchodzących w skład systemu SS, brak też kompleksowych ich opracowań.
Brak precyzyjnej definicji systemu Sztafet Ochronnych oraz jego związków z naczelnymi organami dowodzenia i różnymi formacjami SS prowadzić może do wrażenia, że choć system obozów koncentracyjnych podlegał co prawda organizacji SS, to był jednak tylko ich szczególną strukturą, działającą w warunkach całkowitej autonomii organizacyjnej. Tymczasem w latach 1939-1945 w skład obozowych załóg wchodziło około 60-70 tys. osób, co odpowiada stanowi etatowemu 4-5 standardowych dywizji, a ludzie ci stanowili integralną część całej organizacji z wszystkimi z tym związanymi konsekwencjami. Ciekawie na tym tle prezentuje się charakterystyka niektórych dywizji Waffen-SS, uwzględniająca udział w ich szeregach członków załóg obozów koncentracyjnych.
Oprócz próby wyjaśnienia roli i miejsca systemu niemieckich obozów koncentracyjnych w stosunku do całej organizacji SS i jej naczelnych struktur dowodzenia historyk zbadał obozowe załogi SS pod kątem historyczno-socjologicznym, uwzględniając takie parametry jak ich wiek, strukturę zawodową i wykształcenie, wyznanie religijne, przynależność partyjną oraz obywatelstwo.
Analizując otrzymane wyniki i unikając prostych uogólnień Aleksander Lasik próbuje rozstrzygnąć dylemat, czy esesmani byli elitą niemieckiego społeczeństwa bądź ruchu narodowosocjalistycznego, czy też bliższa prawdy jest słynna teza Hanny Arendt o „banalności zła”.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Z dziejów obozów IG Farben Werk Auschwitz 1941-1945
• 11. Panzerdivision w akcji, 1941
• Województwo Łódzkie
• SS-Verfugungsdivision we Francji 1940
• Nieznane operacje służb specjalnych III Rzeszy
• Dzierżyński - Czerwony Kat
• Cesarski poker
• Podziemne tajemnice Gór Sowich, część pierwsza
• Sport w służbie polityki. Wyścig Pokoju 1948-1989
• Szare Wilki Hitlera. U-Booty na Oceanie Indyjskim
• 11. Panzerdivision w akcji, 1941
• Województwo Łódzkie
• SS-Verfugungsdivision we Francji 1940
• Nieznane operacje służb specjalnych III Rzeszy
• Dzierżyński - Czerwony Kat
• Cesarski poker
• Podziemne tajemnice Gór Sowich, część pierwsza
• Sport w służbie polityki. Wyścig Pokoju 1948-1989
• Szare Wilki Hitlera. U-Booty na Oceanie Indyjskim
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
