archeo [1153]
armie i żołnierze [4025]
biografie i wspomnienia [9481]
czasopisma odkrywców [850]
czasy starożytne [1369]
deser [2375]
dla dzieci [1078]
fakty, domysły, interpretacje [1982]
fortyfikacje i podziemia [516]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2120]
historia w obrazkach [331]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1529]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1417]
ludzie, czasy, obyczaje [7490]
machiny wojenne [2194]
mity i religie [1907]
odkryj historię [505]
ofiary wojny [2429]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1259]
podróże w czasie i przestrzeni [6334]
polityka i ideologia [4513]
Polska po wojnie [2771]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2074]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [491]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4663]
zamki, dwory, pałace [530]
Ziemia Obiecana [914]

Myślę, że byłbym kiepskim żołnierzem. Nienawidzę ścisłej hierarchii i bezwzględnego podporządkowania. Pewnie dlatego zamiast armii wybrałem studia socjologiczne, a później zawód dziennikarza. Ale zainteresowanie wojskiem nie pozostało bez wpływu na to, co robię. To dlatego jako korespondent znalazłem się w Afganistanie, a wcześniej w Iraku.
Tym, co w wojnie interesuje mnie najbardziej, nie są techniczne aspekty militarnych operacji. W wojnie – tu trzeba nazwać rzecz po imieniu – pociąga mnie jej codzienność. Żołnierze nie tylko biorą udział w akcjach – częściej na nie czekają, korzystając z wątpliwych uroków bazy. A cywile nie zakopują się pod ziemię z intencją, by wygrzebać się po wszystkim. Próbują jakoś żyć.
I o tym starałem się pisać.
Marcin Ogdowski

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: